Mjerila stručnosti radnikâ i radni odnos

Ispunjavanje mjerila stručnosti radnikâ pitanje je koje se odnosi na radne odnose, ali i takvo koje se odnosi na širu problematiku licenciranja (davanja odobrenja za rad) fizičkih i pravnih osoba koje obavljaju neku specifičnu (stručnu) djelatnost i koje za to prethodno moraju kumulativno ispuniti niz mjerila. Kada se odnosi na pojedinca, ispunjeno mjerilo stručnosti pretpostavka je zasnivanja radnog odnosa i ex lege mora postojati u trenutku sklapanja ugovora o radu. Pravna ili fizička osoba koja obavlja djelatnost mora ispuniti određena mjerila, pa i mjerila koja se odnose na stručnost radnikâ, što znači da u trenutku dobivanja licencije, među ostalima, sva radna mjesta koja zahtijevaju ispunjavanje stručnih mjerila moraju biti popunjena radnicima koji ta mjerila već otprije ispunjavaju. Nije održivo povlačenje analogija s državnim i stručnim ispitom ili interpretacijski pokušaji protuzakonitih fleksibilizacija pristupa ispunjavanju mjerila stručnosti na način da se osoba bez njihova ispunjavanja može zaposliti na radno mjesto koje zahtijeva ispunjavanje stručnih mjerila pa da ta mjerila ispunjava tijekom trajanja radnog odnosa. U ovom se članku analizira regulirana problematika mjerila stručnosti radnikâ kako se pojavljuje u usko stručnim i specijaliziranim područjima, djelatnostima i aktivnostima u RH, sve s obzirom na relevantna zakonska i pravilnička uređenja.

1. Uvod – općenito o mjerilima stručnosti radnikâ
2. Ispunjavanje stručnih mjerila kao pretpostavka dobivanja odobrenja za rad (licenciju) i mjerilo stručnosti radnikâ
3. Mjerilo stručnosti radnikâ kao pretpostavka za zasnivanje i postojanje radnog odnosa i dobivanje licencije
4. Neodrživost izjednačavanja stručnih mjerila radnikâ i državnog te stručnog ispita
5. Manipulacije prilikom zapošljavanja
6. Zaključak – odgovori na relevantna pitanja